عشق چهار ساله

. . . فعلن تا این برنج کهنه‌ی هندی قد بکشد

از کهنه‌ترین شراب‌مان که چهارساله است وُ

یادگار قرن ماضی

دو گیلاس لب به لب

بگذار کنار دست‌مان.

شراب خوب هر جرعه‌اش

برای از یاد بردن یک قرن کافی است

جرعه جرعه

آن‌قدر می‌توانیم عقب برویم

که بعد از شام

سر از نخلستان‌های مهتابیِ بین‌النهرین درآوریم

و حوالیِ نیمه شب

از بدویتی برهنه و بی‌مرز . . .

عباس صفاری/ کبریت خیس