پاییز شد

آرام شده‌ام
مثل درختی در پاییز
وقتی تمام برگ‌هایش را
باد برده باشد !



رضا کاظمی

هیچ در هیچ

اگر دری میان ما بود،
می‌کوفتم؛
درهم می‌کوفتم!

اگر میان ما، دیواری بود،
بالا می‌رفتم، پایین می‌آمدم؛
فرو می‌ریختم!

اگر کوه بود، دریا بود،
پا می‌گذاشتم
بر نقشه‌ جهان و
نقشه‌ای دیگر، می‌کشیدم!

اما میان ما، هیچ نیست
هیچ؛
و تنها با هیچ،
هیچ کاری نمی‌شود کرد...

شهاب مقربین

+دیگه خجالت می‌کشم بگم سعی می‌کنم بیش‌تر باشم!

غُد و یه‌دنده!

می‌گفتم: بالان

می‌گفتند: باران کوچولو! باران!

و به‌خدا قسم از آسمان فقط بالان می‌بالید!

باران می‌بارد

درست مثل بالان

ابرها

    اما

هنوز با همان زبان همیشگی‌شان حرف می‌زنند . . .

حمیدرضا شکارسری

+می‌خواستم چیز دیگه پست کنم ولی هرچی کلنجار رفتم نشد . . .

توی او

بیا در این شهر

برای بک‌دیگر پیدا نشویم

من که سال تا ماه

سرم در لاک خودم است

فقط 

در زادروزت

اشک شمع را درمی‌آورم

اما تو!

عروس شهر . . .!

+هرچه کردم نتونستم ادامه‌اش بدم . . .

++منِ او به‌دستم رسید

+++از ضعیف‌ترین نوشته‌هایی که دوست‌اش دارم!

بیا و بچین . . .

به خاطر انارها برگرد

زیرا ما

زیر آن شکوفه های درخشان

وعده کرده بودیم

با انارهای رسیده ملاقات کنیم

هوا در این شب پاییز

ایستاده است

روی قول خودش

ما از هوا کمتریم؟

پونه ندایی

+انارهای درخت رسیدند . . .

مجنون از دست رفت خیلی تلخ . . .

بانوی‌ من‌ 

دلم‌ می‌ خواست‌ در عصر دیگری‌ دوستت‌ می ‌داشتم‌ 

در عصری‌ مهربان ‌تر و شاعرانه ‌تر 

عصری‌ که‌ عطر کتاب 

عطر یاس‌ْ و عطر آزادی‌ را بیشتر حس‌ می‌کرد !

دلم‌ می‌خواست‌ تو را

در عصر شمع‌ دوست‌ می ‌داشتم‌ 

در عصر هیزم‌ و بادبزن ‌های‌ اسپانیایی‌

و نامه‌ های‌ نوشته‌ شُده‌ با پر

و پیراهن ‌های‌ تافته ‌ی‌ رنگارنگ‌ 

نه‌ در عصر دیسکو 

ماشین‌ های‌ فراری‌ و شلوارهای‌ جین 

دلم‌ می‌ خواست‌ تو را در عصر دیگری‌ می ‌دیدم‌ 

عصری‌ که‌ در آن‌

گنجشکان‌،پلیکان‌ ها و پریان دریایی‌ حاکم‌ بودند 

عصری‌ که‌ از آن نقاشان‌ بود 

از آن موسیقی‌ دان‌ها 

عاشقان‌ 

شاعران‌ 

کودکان‌

و دیوانگان‌ !

دلم‌ می‌خواست‌ تو با من‌ بودی‌

در عصری‌ که‌ بر گل،شعر بوریا و زن‌،ستم‌ نبود 

ولی‌ افسوس‌ 

ما دیر رسیدیم‌ 

ما گل‌ِ عشق‌ْ را جستجو می‌کنیم‌ 

در عصری‌ که‌ با عشق‌ْ بیگانه‌ است‌

نزار قبانی

نصیبِ من آواره . . .

تو زیباتری

یا

این پاییزِ رسیده؟

عباس حسین‌نژاد

+سوال مسخره‌ایه نه؟

++خیلی خیلی ببخشید که بهتون سر نمی‌زنم، واقعن شرمنده‌ام! نه نت درست و حسابی دارم و نه سیستم خوب واسه وب گردی. لینک تلگرام رو می‌ذارم قسمت «من»، اگر کار خاصی داشتید درارتباط باشیم.

نوزده سال منهای دو روز

به سعید داودی(آقاگل) عزیز که با سوال‌اش در پست قبلی وادار به نوشتن‌ام کرد!

و البته برای تو و چشم‌هایت . . . هرچند پیش تو شعرِ[؟؟؟!] ضعیفی‌است!

چه فرقی دارد

مردی درون سیاه‌چاله‌ی فضایی

یا داخل سیاه‌چاله‌ی کاخ باکینگ‌هام؟

مردی که گرفتار چشم‌هایت باشد

از تمام آن‌ها بیش‌تر عذاب می‌کشد

دنیا برایش

از سیاه‌چاله‌ی کاخ تنگ‌تر

نمورتر

سیاه‌تر

و خواب‌هایش

از فضا گنگ‌تر

وهم‌انگیزتر

می‌شود

+نوزده ساله‌گی منهای دو روز . . .  1394/07/12

that awful sound

حالا بعد از تو

این مرد

یادت را قدم می‌زند

و دریا

تمام نبودنت را

به ساحل می‌کوبد

+از شعری [شاید] نیمه‌تمام

عشق چهار ساله

. . . فعلن تا این برنج کهنه‌ی هندی قد بکشد

از کهنه‌ترین شراب‌مان که چهارساله است وُ

یادگار قرن ماضی

دو گیلاس لب به لب

بگذار کنار دست‌مان.

شراب خوب هر جرعه‌اش

برای از یاد بردن یک قرن کافی است

جرعه جرعه

آن‌قدر می‌توانیم عقب برویم

که بعد از شام

سر از نخلستان‌های مهتابیِ بین‌النهرین درآوریم

و حوالیِ نیمه شب

از بدویتی برهنه و بی‌مرز . . .

عباس صفاری/ کبریت خیس

می‌شه بخندی؟ می‌شه بخندین؟

دل‌ام می‌خواست خوشتان کنم

اما هیــچ خوشی‌ای در سفره ندارم

می‌شه بخندین؟

ـــــــــــــ

مادر من سربه‌راه نشدم

اما هرشب سجاده‌ای را که برایم فرستاده‌ای را باز می‌کنم

و یادت را تا می‌کنم

ـــــــــــــ

اما من حالا

تنها یک غم‌گین شده‌ام . . .

+قسمت‌هایی از شعری که سجاد افشاریان در خندوانه خوند

++قسمت‌های شعریِ اجراش فوق‌العاده بود

+++به من نگا نکنید، بخندید :)

تو هم بخند . . .

جاده لبریزِ سوزِ سرماست . . .

و تو هم روزی پیر می‌شوی

اما من، پیرتر از این نمی‌شوم

منتظرم بیایی

و از برابر من بگذری

زیبا، پیر شده، آراسته به نوری

که از تاریکیِ من دریغ کرده‌ای . . .

شمس لنگرودی

خالی

می‌روی وُ فقط

یک شهر،

بدونِ خاطره‌ی با تو بودن

می‌ماند!

مجید توانگر

+دستِ سرد وُ بغضِ مرد وُ نیمکتِ خالی . . .

فرداهایی که در انتظار من‌اند

شیخ دهکده

امروز عقد تو را میخوانَد

فردا نماز مرا

"کنعان محمدی"

سیاه‌چاله

آسمان را نمی‌خواهم
قفس هم برایم زیاد است
مرا همین
حبس شدن در سیاه‌چاله‌ی چشمانت
کافی‌ست!

مجید توانگر

:)

اشباح

مازیار: سرمای لندن همه‌ی گرمای من رو کشت، ذوق و شوق‌م رو ازم گرفت. حالا شاید این‌جا یه کارایی کردم.
[مکث]
اگه خورشید بیاد بیرون . . .

_____________

اگر دست من بود
خوابِ تو را می‌کشیدم
و از رنگ‌های شاد
بالا می‌رفتم
آن‌وقت
ترس‌م از بهار می‌ریخت
یاد نیلوفر می‌افتادم
آواز کوچکی می‌خواندم
اما
تو می‌دانی
دست من نیست


وحیده محمدی

. . . . . .


این دوتا(یکی صحبت مازیار و دومی شعر) رو از فیلم اشباح انتخاب کردم. نظری درباره فیلم ندارم، ولی جاهایی که شعر می‌خونه رو خیلی دوست داشتم.
و من چقدر شبیه قسمت های بولد شده ام . . .

اشغال‌گر

در سرم

صدای بوق‌های پی‌درپی است

چقدر فکرم را

اشغال کرده‌ای . . .!

مجید توانگر

چشمانت

نگاهم که می‌کنی

از عشق

می‌ترکم

چشمانت توپ جنگیست

"مجید توانگر"

دلم می‌خواهد . . .

در شعر
لطافت سرخی هست
استعاره از گونه های تو،
که با شرم می نویسمش،
استعاره از این که
دلم می خواهد ببوسمت...


"کامران رسول زاده"

مرا ببوس . . .

بوسه‌هایت
مرگ را به تأخیر می‌اندازند.

مرا ببوس!



رضا کاظمی