دل‌ام می‌خواست خوشتان کنم
اما هیــچ خوشی‌ای در سفره ندارم
می‌شه بخندین؟
ـــــــــــــمادر من سربه‌راه نشدم
اما هرشب سجاده‌ای را که برایم فرستاده‌ای را باز می‌کنم
و یادت را تا می‌کنم
ـــــــــــــ
اما من حالا
تنها یک غم‌گین شده‌ام . . .
+قسمت‌هایی از شعری که سجاد افشاریان در خندوانه خوند
++قسمت‌های شعریِ اجراش فوق‌العاده بود
+++به من نگا نکنید، بخندید :)
تو هم بخند . . .
یه روز بالاخره می‌زنه به سرم و کل چیزایی که توشون شعر نوشتم رو می‌سوزونم و پاک می‌کنم! چه اون برگه‌های روی میز رو، چه فایلِ روی گوشی رو، چه دفتر رو، چه وب‌لاگِ توی بلاگفا رو، چه اون سایت شعر سپید، چه . . . همه چیز رو از بین می‌برم!
+ام‌روز اگر بیرون نبودم همین اتفاق می‌افتاد . . .
من بعضی وقت‌ها سعی می‌کنم یه کلمه‌های خاصی رو توی شعر به کار ببرم(البته من شاعر نیستم‌ها. صرفا یه چرتی می‌گم فقط!). یکیش چشم‌ه که سعی کردم همیشه به کار ببرمش، یا مثلا یه روز به سرم زد کلمه فاحشه رو بیارم توی متن و حالا کلمات دیگه هم بوده. دی‌روز یهو به سرم زد "علی ای‌ُحال" رو بیارم توی یه بیت :دی (نخندید خب این‌م یه کلمه‌ست دیگه :دی). یه بیت نوشتم که خودم خیلی دوستش دارم :)
عـلـی ای‌حـال ایـن که شعری بگویم بس است
همین کز دو چشمت دو بیتی بگویم بس است
:)
تو را که دیدم، دیدم شعر یعنی تو
به این نتیجه رسیدم که شعر یعنی تو
کسی نبود و -چه بهتر! تو را نمی‌دیدند-
بلند داد کشیدم که شعر یعنی تو
جواد شیخ الاسلامی
بانوی گیسو حنایی ام
تو را دوست دارم!
چون لحظه شوق،
در گشودن هدیه ای که نمی دانم چیست.
دوستت دارم
چون غوغای درون و لرزش دست و دل؛
در آستانه دیداری!
دوستت دارم!
چون گفتن " شکر خدا من زنده ام"
گفتی اگر تورا ؛
اگر تو را از دست دهم خواهم مرد
نه؛
تو زنده می مانی.
یاد من چون دود سفید،
در یاد محو خواهد شد
و تو خواهی ماند
بانوی گیسو حنایی ام !
بانوی گیسو طلایی ام!
بانوی قلب من
عمر اندوه در قرن ما یکسال بیشتر نیست
ناظم حکمت
