یک مقداری تنبل هستم ولی اینکه ساعت‌های خوابم زیاده اصلا ربطی به این نداره. وقتی اشتیاقی واسه بیدار موندن نباشه، همین میشه که خواب رو ترجیح میدی. وقتی امیدی واسه بیداری نباشه ولی مرگ رو هم دوست نداشته باشی، خواب بهترین راه حل‌ه. اینکه فارغ از دنیای لعنتی روحت رو آزاد کنی حس بهتری داری تا وقتی که بیدار باشی ولی عذاب بکشی. عذابی که از زمین و آسمان واست می‌باره.
+علی(ع) میگه: "بدترین گناه ناامیدی است." (متن دقیقش رو نمیدونم ولی همینه حدودا. شاید هم دقیق باشه. نمیدونم) ولی نمیشه، هیچ امیدی تو شعاع صد کیلومتری‌م حس نمیکنم . . .
++کم کم شروع می‌کنم به نوشتن حرف‌های خودم. عادت میکنید.
