از رنجی که میبرم

میشه گفت این وبلاگ اولین وبلاگی‌ه که من به‌طور جدی دارم از خودم می‌نویسم و خب یکم کار سخت و دشواری‌ه این کار. اینکه سوژه واسه نوشتن پیدا کنی واسه منِ تازه کار از سخت‌ترین کارهاست و خب سوژه‌ای رو که پیدا می‌کنم از ترس اینکه بعد از اون چیزی پیدا نکنم واسه نوشتن، نوشتن‌ش رو هی به تعویق می‌اندازم. نمی‌دونم خوبه یا بد ولی خب ترس‌ه دیگه کاریش نمی‌شه کرد. دو روزه یک سوژه رو تو یادداشت‌های پنل نوشتم ولی هی نوشتن‌ش رو به عقب می‌ندازم! چه میشه کرد؟