کم نیست . . .

می‌گویی من دو سال است که دارم با او زنده‌گی می‌کنم!

و من در دل‌ام زمزمه می‌کنم چهار سال است که با تو زنده‌گی می‌کنم، هرشب کنار پنجره قبل از خواب صحبت می‌کنیم، هرروز، صبح‌ام را با بوسه بر گونه‌ات آغاز می‌کنم و ظهرها به‌خاطر چایی خوردن با تو به خانه برمی‌گردم.

رشته‌ی افکارم را پاره می‌کنی و با نگرانی می‌گویی چرا چیزی نمی‌گویی؟ به چی زل زدی؟

و من می‌گویم مثل همیشه به چشم‌هایت! چشمهایی که برای من نیستند . ‌. .

Individualism به زبان ساده!

چشم‌ها تا زمانی خوب هستند که تصویر «من» توشون بی‌افته وگرنه به‌جز یه توده‌ی چربی چیز دیگه‌ای نیست!

+معلومه دارم چرت و پرت می‌گم؟

چشمان تو

بی سبب نیست که چشمان تو بحث انگیزند
شطّ شیرند به دریای عسل می ریزند

قرص ماهند که درمان من مجنونند
آفتابند که آتش به جهان می ریزند

گاه آرام تر از رقص دل آرای نسیم
گاه خون ریزتر از طایفه ی چنگیزند

این همه سرو و صنوبر که قد افراشته اند
به هواداری چشمان تو برمی خیزند

تو بهاری و درختان به تو مدیون امّا
باغ ها بی خبر از فاجعه پاییزند


"محسن پورهاجریان"



+ببخشید که دیر به دیر سر می‌زنم به وبلاگ‌هاتون. یکم دور و برم شلوغ شده، کم‌تر وقت می‌کنم سر بزنم.

چشم تو

خروار غمت به قدر مشتم کافی ست
یک خنده تو به قصد کشتم کافی ست

بعد از تو غلط کنم که عاشق بشوم
چشم تو برای هفت پشتم کافی ست

شهراد میدری

چشمانت

نگاهم که می‌کنی

از عشق

می‌ترکم

چشمانت توپ جنگیست

"مجید توانگر"